BLUE CRUISE MARMARIS - FETHIYE (10-9-2006 - 15-9-2006) (onderdeel rondreris)

Klik hier voor het fotoalbum 

We hebben een rondreis "West-Turkije" geboekt en een onderdeel van deze reis is een blue cruise van Maramaris naar Fethiye. Dit is dan de tweede week van de rondreis.

Het regent een beetje als we vertrekken, maar al snel is de zon er weer. De bus gaat via Mulat en al vroeg in de middag arriveren we in een zowat leeg Marmaris.

Onze boot, de S.NUR, ligt vlak bij de ingang van de haven, waardoor er nauwelijks met de koffers gesjouwd hoeft te worden Het is een mooie boot, goed onderhouden met dikke kussens op zowel het dek als op het achterdek. De hutten worden verdeeld maar we zullen niet dezelfde dag vertrekken –zoals in het draaiboek staat-, maar de volgende ochtend, blijkt al gauw. We blijven dus in de haven liggen. We lopen wat door de bazaar om nog wat kleine dingen aan te schaffen en geld te pinnen, maar het lijkt er uitgestorven. Overal worden we naar binnen gelokt, maar we slaan al deze uitnodigingen af. ’s Avonds eten we gezamenlijk aan boord en de volgende ochtend vertrekken we na het ontbijt rond half elf. We leggen op diverse plaatsen aan Het weer is prima. Onderweg worden er spelletjes gespeeld (Tric Trac en Triominos), gelezen en geluierd. Zo verlopen de voor ons zo vertrouwde Blue Cruisedagen weer. Af en toe wat zwemmen, zonnen boek lezen, spelletjes doen, heerlijk eten en drinken. De eerste dag varen we niet zo ver en iets voorbij Turunç blijven we overnachten.

De volgende dag vertrekken we naar de Ecinçik-baai. De kapitein heeft eigenlijk niet echt in de gaten dat het niet om een gewone Blue-Cruise gaat, maar alleen een heenreis naar Fethiye, die op zaterdagochtend zal eindigen. Met handen en voeten wordt dit ongeveer duidelijk. De tourorganisatie had dit niet verteld aan kapitein Turgüd van de S.NUR. Vanuit de Ecinçik-baai gaan twaalf mensen uit de groep naar Dalyan met een kleiner bootje. Berbel pingelt weer eens het e.e.a. af en in plaats van de gevraagde 35 euro wordt het 15 euro per man. Het bootje zou Kaunus en Dalyan aandoen. De meeste deelnemers willen echter naar het modderbad. Dus we spreken met de kapitein van het bootje af dat we de rivier zullen op varen tot het modderbad en daarna nog even zullen aanleggen in Dalyan. In het modderbad is het erg grappig, al stinkt het enorm. Na een uur gaan we naar het dorp waar we wat inkopen doen –zoals een bal voor in zee- en nog even een terrasje pikken. Rond kwart over vijf gaan we terug naar onze boot.

De zee is erg onrustig en de boot schommelt flink, al vertrekt de kapitein geen spier. Na deze spectaculaire tocht komen we veilig aan.

De volgende dag varen we een flink stuk naar Olüdeniz. Onderweg zijn er een aantal van onze reisgenoten licht zeeziek geworden. Na Olüdeniz vertrekken we naar Gimeler-island (St. Nicolaaseiland), alwaar we gaan overnachten. De volgende dag varen we verder naar de monestary-baai en leggen onder andere aan bij het verzonken Cleopatra badhuis. ’s Avonds liggen we in een andere baai in hetzelfde gebied. Het grappige is dat de kapitein eigenlijk geen idee heeft waarmee we bezig zijn. Hij dacht aanvankelijk dat we van Marmaris terug naar Marmaris zouden gaan, maar al direct had Berbel hem duidelijk gemaakt dat Fethiye de eindbestemming was. Later ontstond er opnieuw een misverstand, omdat de kapitein dacht dat we pas op zondagochtend in Fethiye zouden moeten zijn. Dit moest dus zaterdag zijn. Het gevolg is dat daardoor het programma uiteindelijk iets ingekort en niet op Tersani zullen komen.

Als Bourgondiër is het altijd even schrikken wanneer je op de laatste dag met de bemanning de drankjes moet afrekenen, maar ach, het is vakantie. Berbel is sterk in het afdingen en ritselen van allerlei zaken.