KEMER (5-5-2002 - 19-5-2002)

Na de zoveelste vakantie naar Turkije, toch nu weer naar Turkije en wel naar het plaatsje Kemer, 40 kilometer ten zuiden van Antalya. Dit keer een last-minute budgetvakantie op basis van half-pension vroeg in het voorjaar samen met onze kennissen Ad en Astrid van Beers. We vetrekken om vier uur 's morgens naar Schiphol met de taxi. Op Schiphol aangekomen checken we in verband met de veiligheidsmaatregelen na 11-9-2001 drie uur voor vertrek in. Er staat een lange rij en tegen zessen zijn we aan de beurt. Na het inchecken bij Air Anatolya gaan we na de douane wat shoppen en om 7.15 uur zouden we ons bij de gate moeten melden, waar de Boeing 757 op ons zou wachten. Daar aangekomen merken we echter niet veel van activiteiten om ons het vliegtuig in te krijgen. Na wat navragen blijkt dat het toestel twee uur vertraging heeft. Noch de luchtvaartmaatschappij, noch Schiphol heeft een teken gegeven dat het toestel niet op tijd zou vertrekken. Dus alvast maar wat frühschoppen ofwel een paar biertjes om de vliegangst van Ad naar achteren te duwen. Aan de gate (E10) zit geen slurf, dus we worden met de bus naar het toestel gebracht. Het regent dat het giet en het is slechts 8-9 graden warm.In het vliegtuig zitten we vrij krap 3 aan 3, maar het lukt uiteindelijk wel.Om 10.00 uur vertrekt het toestel en na een goede vlucht met toch wel wat missteekjes van de luchtvaartmaatschappij, arriveren we op de moderne luchthaven Antalya-airport. Het is er tegen vieren Turkse tijd en de zon schijnt vrolijk bij een temperatuur van ongeveer 27 graden. De koffers hebben we zo te pakken en we zijn ook binnen no-time bij de bussen. Deze vertrekken nogal laat en een Turkse jongen legt uit hoe het allemaal werkt. Hij doet dit erg gehaast en hij deelt ons mee dat de eigenlijke hostess twee dagen ervoor ontslag heeft genomen en dat ze nu met onderbezetting kampen. Een andere Turkse jongen, die zo moe is dat hij niet meer uit zijn woorden komt, begeleidt ons tot Antalya. Van daaruit neemt de Turkse chauffeur, die geen woord Engels spreekt, de zaak over en brengt de gasten na veel omzwervingen naar hun bestemmingen. Dat is natuurlijk wel het nadeel van een boeking vroeg in het voorjaar. Kemer ligt op zo'n 45 kilometer van de luchthaven af. Om kwart voor zeven bereiken we hotel Kami in Kemer. Het hotel ligt aan de rand van het dorpscentrum. Het heeft kleine, maar complete kamers en onze kamer is voorzien van een piepklein balkonnetje, maar verder erg kaal. Er hangt niet eens een schilderijtje aan de muur. De kamers hebben een televisie, een kluisje en een badkamertje met douche en WC. Alles is weliswaar niet nieuw maar piekfijn in orde. Het hotel heeft geen lift, maar de kamer is gesitueerd op de eerste verdieping dus dat is niet zo'n probleem. Het hotel heeft 80 kamers verdeeld over het hoofdgebouw en aangebouwde nieuwbouw. Het heeft een ruim zwembad. We gaan direct naar de bar en drinken wat en gaan vervolgens aan tafel. Het eten wordt opgediend in buffetvorm en is van voortreffelijke kwaliteit. Op basis van de Turkse keuken wordt een groot scala aan verschillende groentes en bijgerechten gepresenteerd. (16-20 verschillende soorten). Eigenlijk hebben we in Turkije nog nooit zo goed gegeten. En dat terwijl we deze accommodatie uit nood gekozen hadden met half-pensioncondities, omdat logies-ontbijt niet mogelijk bleek. Meestal prefereren we zelf een restaurant te kiezen, maar in dit geval is dit echt niet nodig.

's Avonds gaan we even het dorp in. Opvallend is de gretigheid waarmee de verkopers en winkeliers de nieuwe gasten aanspreken en lokken om hun handel te kopen. We zijn op dit gebied wel wat gewend, maar het zijn flinke aanhouders. Waarschijnlijk omdat het seizoen nog maar pas is begonnen en men nog erg fanatiek is.Het is overigens nog erg rustig in Kemer. Een echt uitgaanscentrum hebben we aanvankelijk niet gevonden. Het gevolg is dat we bij de overburen (een café) uitkomen en daar nog wat gaan drinken. Voor middernacht besluiten we te gaan slapen.

De volgende ochtend melden we ons bij het ontbijt. Een standaard Turks ontbijt met twee soorten kaas (geiten en gewone), worst, twee soorten olijven, komkommers, tomaten, jam, yoghurt, honing, jam en stokbrood. Verder koffie, thee en gekoelde ranja. Na het ontbijt gaan we op zoek naar de kapper, want Ad en ik willen ons laten knippen. Om de hoek vinden we een kapsalon alwaar we keurig worden geholpen. Voor 6 euro word je perfect geknipt en we hebben er de hele vakantie plezier van. De Turkse kappers maken ook werk van uitstekende haren waar ze niet thuis horen, zoals uit de neus en oren, en met behulp van een brandend staafje branden ze de haren hier weg.We gaan op weg naar het strand. Het hotel ligt zo'n dikke halve kilometer van het kiezelstrand van Kemer. Onderweg komen we veel nette appartementen, woningen en hotels tegen. Kemer is een erg nette plaats. de leidingen zijn in de grond gewerkt en bijna elk blok huizen heeft een perkje en een speeltuin. Aan het strand wordt keihard gewerkt. Het seizoen is nog niet echt begonnen en men is bezig de boulevard een facelift te geven. Dat gaat met behulp van veel mankracht. Er wordt o.a. een slingerend wandelpad aangelegd aan de bovenkant van de boulevard. Het grove kiezelstrand ligt wat lager en met behulp van doorsteekjes met trappen komt men op het kiezelstrand. Ook deze doorsteekjes worden opgebouwd als winkeltjes, toiletten, parasol- en ligbeddenverhuur etc. Het komt er allemaal zeer fraai uit te zien en het dorp krijgt hiermee een wat mondaine uitstraling. Eigenlijk is Kemer een resort om de resorts heen. In deze streek zijn all-inclusive resorts erg populair. Dit zijn enorme 4-5 sterren-complexen, waar alle gasten een armbandje dragen en gratis kunnen recreëren, eten en drinken op het complex. Wellicht al met al verhoudingsgewijs goedkoop, maar ik vind het niets. Je bent als het ware opgesloten binnen het hotel. Voor diegenen die van tevoren exact willen weten hoe duur de vakantie gaat worden en niet zo avontuurlijk zijn aangelegd is het wellicht wel een oplossing. Het gevolg is dat er niet een echt uitgaanscentrum in Kemer is. Bij wat hotels zijn terrassen en in de buurt van de haven zijn vooral wat restaurants, maar een kroegstraatje of iets dergelijks ontbreekt. Wel is er een enorme openluchtdisco, die aan het einde van de tweede week van ons verblijf pas open ging. Frappant was de prijs van het bier. De eerste week waren de prijzen stevig tot wel 3,5 euro per (grote) pils. De tweede week was het aanmerkelijk minder druk, hetgeen als gevolg had dat hetzelfde bier qua prijs kon terugvallen tot 0,4 euro, afhankelijk van het tijdstip van de dag. Een beetje uitkijken dus.Naast het kiezelstrand kent Kemer ten zuiden van de haven nog een kiezel/zandstrand, waar ook ligbedden en parasols te huur zijn. Aangezien dit nogal ver van ons hotel lag, zijn we hier niet naar toe gegaan. 

De tweede dag hebben we rond het zwembad doorgebracht. Het zwembad heeft een kinderbadje (ong. 40 cm diep) en een normaal zwembad in T-vorm van ongeveer 60 m2. Het is 1,60 meter diep en nog erg fris. De volgende dagen brengen we afwisselend door, door de ene dag naar het strand en de andere dag naar het zwembad te gaan. Het is er (nog) erg rustig in Kemer en daarom dus een goede plek om bij te tanken. Niet alle dagen is het even zonnig, hoewel we maar één buitje hebben gehad. Door het hoge Taurusgebergte achter Kemer wilde er nog wel eens een wolk voorbijdrijven, maar het weer was over het algemeen prima. De commotie rondom de dood van Pim Fortuyn, de eerste politieke moord sinds eeuwen in Nederland, hebben we op een afstand gevolgd. Ook tijdens deze vakantie hebben we te maken met voetbal en wel met de finale van Feyenoord tegen Borussia Dortmund. Het tegenoverliggende café heeft een groot scherm en we aanschouwen hier de overwinning van Feyenoord. Ad, die een paar woorden Turks spreekt, heeft een liedje van een bekende Turkse artiest ingestudeerd en daarmee veel succes in deze kroeg. Opvallend hier is dat er ook meisjes in de bediening werken. Meestal zie je meisjes uitsluitend werken in de keuken of komen ze hooguit de lege borden ophalen.

Het Kami Hotel

Hoe langer we er zijn hoe beter het hotel bevalt. Heb ik al verteld van de geweldige keuken, het personeel is uitermate vriendelijk al spreken ze de talen slecht. De hiërarchie is duidelijk. De grote baas zit de hele dag in een hoekje van het terras uit de zon en doet niets behalve zo af en toe een grom richting personeel. De bedrijfsleider is de gehele dag in de weer en regelt alles met betrekking tot de gasten. Dan volgt de kok en de vriendelijke barman, een jongen uit Türkmenistan, die door mij Young Mr. van Gaal werd genoemd vanwege de gelijkenis met Louis van Gaal. De Turkmeense jongen spreekt een beetje Engels en ook Russisch. Dat is ook wel nodig want naast Nederlandse en Belgische gasten komen er voornamelijk Russische gasten of mensen uit de voormalige Sovjet-republieken. Veelal zijn dit vrouwen op de kooptour, die nu niet bepaald erg gezellig zijn en veelal nogal stuurs, arrogant en kortaf overkomen. Ze dringen ook voor aan het buffet. Geen gezellig volk dus. Ondanks dat weten we het met het personeel goed te vinden en we zijn vaak te gast op het terras. Dat wordt erg gewaardeerd. Een aantal malen hebben we een fruittaart gekregen en regelmatig werd de koffie gratis geschonken. 

Een excursie naar Olüdeniz

We willen niet twee weken alleen op het strand liggen, dus we besluiten een excursie te maken. Het gaat om een tweedaagse excursie naar Ölüdeniz, Kas de Saklikentkloof en o.a. Kekowa (Simena). Doordat het zo slap is in Kemer is de prijs van de excursie al gezakt van 35 naar 30 euro. Ad weet er nog een euro af te snoepen. Dus voor 29 euro, inclusief overnachting, gids, chauffeur en overnachting gaan we twee dagen op pad. We vertrekken 's morgens vroeg en onze reisleidster is een Turkse die in Duitsland is opgegroeid. We zijn maar met 11 man in een levensgrote bus. Het gezelschap bestaat verder uit twee Zweedse echtparen en drie Duitse mensen -twee vrouwen en een man.Van Kemer uit rijden we zuidelijk langs de kust. We komen langs de brandende steen (Yanartas) van de Olympos, maar we gaan niet naar de plek waar dit te zien is, We rijden door langs Çirali en Finike en komen door het plaatsje Myra, ook wel Kale of Demre genoemd. Hier is in de 4e eeuw Sinterklaas bisschop geweest en heeft vele goede dingen gedaan. Onze Duitstalige reisleidster vertelt ons tijdens de rit de totale geschiedenis van Turkije, de Islam, de bouwstijlen, de natuur, de veroveringen, de bomen, de mensen, de etnische groepen etc. etc. Als je even niet oplet is ze boos. Iets voorbij Myra stappen we over in een boot om de verzonken stad Simena te gaan bekijken nabij het eiland Kekowa.

Na deze boottocht rijden we door richting Kas. Kas is een rustig havenstadje tegen een berg aangelegen. Het heeft geen stranden en ligt nogal ver van de luchthaven (Dalaman). Vooral mensen die van rust, maar toch gezelligheid houden kunnen hier terecht. We eten hier in een restaurant voor 5 euro. Onze reisleidster onderhandelt over de prijs. Niet dat ze dat voor ons hoeft te doen, maar ze voelt dit zich aan het gezelschap verplicht. Na Kas gaan we verder langs de kust via de plaatsjes Kalkan en Kinik richting Fethiye. Deze streek is erg vruchtbaar en waar je ook rond kijjkt zie je vollegrondstuinbouw. Aan het einde van de middag komen we aan in Ölüdeniz. We gaan eerst naar het hotel waar we 's nachts zullen overnachten. Vervolgens gaan we naar het beroemde strand van Ölüdeniz. Helaas steekt er een onweersbuitje op en we gaan daarna terug naar het hotel. We dineren in het hotel en spelen 's avonds nog een kaartspel met de manager bij de open haard. De volgende ochtend vertrekken we rond half negen op weg naar de Saklikent. Onderweg stoppen we nog bij een eenvoudige moskee en een tapijtenknoperij. We weigeren naar binnen te gaan. Bij deze coöperatie zijn wij al twee maal eerder gewest en wij blijven lekker buiten in het zonnetje zitten.  Vervolgens vertrekken we naar de Saklikent. We zijn hier ook al twee keer eerder geweest en frappant is dat het hoe langer hoe meer een echte toeristenpleister wordt. De rommelige terrasjes zijn geëgaliseerd, de bevestigde loopbrug in de kloof is degelijk afgewerkt en zonder losse planken. Ondanks het feit dat we hier al een aantal keren zijn geweest is dit toch een leuk uitstapje. We eten weer tegen gereduceerd tarief in de kloof met bemiddeling van onze gids. Na de Saklikent rijden we langs het Taurusgebergte door een groot dal terug naar Kemer via Antalya. Op zich een excursie die waar voor zijn geld was, maar de afstanden in Turkije zijn erg groot en het betekende daarom nogal lange stukken met de bus.

Grup Mozaik

We zijn door Nederlandse gasten gewezen op een goede echte Turkse band die dagelijks in het Halay Restaurant aan de haven speelt.  De band bestaat uit een saz-speler, een fluitist en een percussionist. Samen met onze landgenoten zijn we hier twee keer geweest en ;later met nog een stel teruggekomen. Grup Mozaik heet de band en het is in hun genre een erg goede band. Toeristen komen er nauwelijks op af, hoewel het erg de moeite waard is. Nederlanders hebben nogal; moeite met de afwijkende toonladders die men in Oosterse landen hanteert. 's Nachts zijn we na het dansen en drinken  telkens door het personeel met de auto naar ons hotel teruggebracht. Ik heb ook wat opnames met een kleine microfoon en een minidiscspeler gemaakt. Een leuk souvenir.

Vissen