Kusadasi (1997)

KUSADASI, EFESE, PAMUKKALE (1997)

De kust kent vele mooie zandstranden, maar ook rotsgebieden en vooral havenplaatsen. Eén van deze havens is Kusadasi, groot geworden als aanleghaven van grote cruiseschepen en vanwege de nabijheid van één van de mooiste opgravingen ter wereld: Efese. Kusadasi (letterlijk vogeleiland) is genoemd naar het uitstekende eiland met een burcht tussen de stad en de toeristenwijk Lady's Beach. Het is een middelgrote stad (ong 50.000 inwoners). Het strand is er vrij smal en zeker niet het mooiste van Turkije. Terwijl wij er waren was het echter geen strandweer dus zo erg was dat niet. De toch wat rommelige stad heeft een oud centrum met vele smalle straatjes, volop toeristenwinkels, juweliers, leerzaken, restaurants en banken. In tegenstelling tot Griekenland kan men hier bijna op elke hoek van de straat geld pinnen.

kusadasi

Kusadasi, uitzicht vanaf ons appartement (foto 1)

Ons appartement lag aan een brede straat net buiten het centrum waar vrijdags een enorme weekmarkt wordt georganiseerd. Prachtig om te zien hoe zo'n markt al 's nachts wordt opgebouwd. De prijzen van de enorme stapels groente zakken in de loop van de dag sterk van prijs. Vooral op het scheiden van de markt zie je veel lokale mensen de markt afstruinen naar koopjes. Een mooi kleurrijk geheel.De eigenaar was erg bereidwillig om voor ons boodschappen te doen bij de minimarkt van zijn neef. En zo heeft elke ondernemer wel een familielid die aanvullende diensten of producten levert en op voorspraak krijg je dan vaak korting of extra's. Het is één grote markt.De uiterst vriendelijke bevolking herkennen je wanneer je eerder iets hebt gekocht in hun zaak of bij een restaurant bent blijven eten. Je krijgt dan altijd een VIP-behandeling of allerlei zaken als extra's aangeboden.

selsuk

De Selsusbibliotheek (foto 2)

Naar Efese zijn we op eigen gelegenheid gegaan met de dolmus, een soort bestelbusjes waarin zo'n 12 mensen kunnen zitten en die vooral het lokale en regionale vervoer voor hun rekening nemen. Daarnaast zijn er vele taxi's (ongeveer 50% goedkoper dan in Nederland) en zelfs tractoren met platte wagens met banken die je kunnen vervoeren. Een dolmus kost relatief erg weinig. Er is geen vergelijking met de kosten van het openbare vervoer in Nederland. Voor een paar gulden brengen ze je naar een volgende plaats. In Efese aangekomen werden we aangesproken door een taxichauffeur. Deze man wilde ons wel naar het huisje van Maria brengen (Panaya Kapulu). Maria heeft aan het einde van haar leven in Selcuk gewoond in een berghutje nadat ze met Johannes naar klein-Azië is getrokken. De taxichauffeur zou vervolgens een half uur op ons blijven wachten waarna hij ons naar de bovenkant van Efese zou brengen. Het voordeel is dat je dan alleen maar naar beneden hoeft te lopen. De taxi bleek een oude Ford Taunus uit midden jaren zestig te zijn waarmee de chauffeur drie keer moest aanleggen voordat hij er een bocht mee kon nemen. Na deze nostalgische dodemansrit (mijn vader had ook zo'n auto) arriveerden we bij het huisje van Maria wat nu een pelgrimsoort is. Er is behoudens het mooie uitzicht op cypressen en Celzuk niet veel te zien. Wel grappig is de wand met briefjes met wensen van pelgrimgangers. Vervolgens gingen we naar Efese. Deze prachtige opgraving met als centrum de Celsusbibliotheek is zeker de moeite van het bezoeken waard. Je voelt nog de rijke sfeer zoals deze er duizenden jaren geleden moet zijn geweest.

De tweede excursie die we daar hebben gemaakt is naar Pamukkale het zogenaamde katoenen kasteel (Pamuk = katoen en Kale = kasteel). Het is één van de mooiste natuurverschijnselen van Turkije en ligt zo'n 250 kilometer landinwaarts. Zowel de toeroperators als de lokale verkopers bieden deze excursies aan. De prijzen verschillen nogal en het gebodene is nagenoeg gelijk. De buschauffeurs en overigens alle weggebruikers hebben een ware doodsverachting en rijden als volslagen gekken veel te hard en op de verkeerde weghelft alsof het een skelterrace is. Snelwegen zijn er nauwelijks in Turkije en de meeste wegen zijn zogenaamde provinciale wegen, de wat bredere tweebaanswegen waarop men de voorliggers bij onvoldoende snelheid dwingt uiterst rechts te rijden om ze vervolgens zo snel mogelijk in te halen.

Op een berg liggen in een terrasvorm honderden bekkens van kalksteen die daar zo'n twee miljoen jaar geleden uit vulkanische activiteiten zijn ontstaan. Het is een grote toeristische attractie en het natuurverschijnsel heeft daar veel onder te lijden. Gelukkig ziet nu de Turkse regering dit ook in en is in 1998 begonnen gedeelten af te sluiten en de hotels af te breken, zodat enkel dagjesmensen dit verschijnsel kunnen bezoeken. Het is erg de moeite waard hiernaar toe te gaan. Zorg er wel voor dat deze excursie niet wordt gecombineerd met bezoeken aan coöperaties van Turkse kledenmakers en -verkopers. De reis is hiervoor veel te lang. De tijd om Pamukkale te bezoeken met Hiërapolis moet minimaal drie uur bedragen.




Reizensite Marjanne & Rinus Krijnen

Dongen

Alle rechten voorbehouden