Tenerife, Garachico 7-21 september 2016

Bekijk fotoalbum

Het is geen gelukkig begin van onze vakantie. Aan het weer ligt het niet. Het is zonnig en 26 graden en de warmste 7de september sinds we dit registreren. We vliegen vandaag naar Tenerife en hebben besloten met de trein naar Schiphol te gaan. BIj het inchecken met onze OV jaarkaart in Breda blijkt dat mijn OV kaart niet werkt. Omdat we te weinig tijd hebben om het bij een OV-punt uit te laten zoeken wat er mis is, besluiten we om toch maar door te lopen, beseffende dat we een discussie zullen krijgen met de conducteur.
Het blijkt dat er ook nog een toeslag voor deze rit moet worden betaald. Daarvoor moet je extra inchecken. In Breda hebben we dit niet gedaan, dus zullen we onderweg in Rotterdam even uit moeten stappen om een rood incheckpunt te zoeken. DIt lukt ook niet met mijn pasje. Even later komt de conducteur. Ik had al zitten berekenen. 18 euro voor de rit 10 euro voor de toeslag, 50 euro boete vanwege het ontbreken van een geldig kaartje. Begint dus al goed. En dit terwijl ik vorige week met dezelfde kaart nog met de bus heb gereden. Ik snap er niets van; zeker omdat die van Marjanne gewoon werkt. Even later is het zover. Ik vertel de conducteur op voorhand al dat er een probleem is. De conducteur constateert dat op mijn kaart geen softwareupdate van de NS heeft plaatsgevonden. Hij vertelt ons dat we nooit de trein in moeten lopen als je niet zeker bent dat het allemaal werkt. We zijn uiteraard te laat geweest om dit te kunnen herstellen en we kunnen er in mijn ogen niets aan doen. De conducteur strijkt over zijn hart en ik bespaar hier de ritprijs plus 60 euro boete uit.
Op Schiphol aangekomen gaan we naar het OV-infopunt om mijn OV kaart alsnog te laten valideren. Daarna leveren we onze koffers in. Vooraf hebben we al online ingecheckt. De douane moet ook nog eens extra in mijn handbagage kijken, gevuld met elektrische apparaten, maar we kunnen door. We winkelen en eten nog wat en gaan naar gate C16, waar de Boeing 737-800 van Transavia op ons wacht. We zitten in het vliegtuig en we worden welkom geheten door onze vrouwelijke gezagvoerder. Ze vertelt dat er nog een kleine technische controle wordt uitgevoerd en dat we op tijd zullen vertrekken. Dat loopt anders als ze constateren dat er olie lekt bij het landingsgestel bij de wielen. Het lek zit bij de remmen. Er moet een wiel, en een remschijf worden vervangen. Dit gaat ruim een half uur duren. Ondertussen kunnen we water en repen kopen bij de stewardessen - tegen de volle prijs. Men maakt ook van de gelegenheid gebruik om nog even te tanken.
50 minuten later dan gepland vertrekt alsnog het vliegtuig.
De reis verloopt voorspoedig en in plaats van om zes uur landen we om half zeven in Tenerife. Het is een modern vliegveld. Nadat we de koffers hebben gevonden melden we ons bij de balie van Hertz, waar we de autohuur moeten regelen. Zoals gebruikelijk word je hier opgelicht. Ik kan kiezen uit 15 euro extra kosten betalen en maar 100 euro laten afschrijven als borg of 500 euro borg betalen. De man adviseert ons de eerste optie om zodoende 15 euro in zijn zak te kunnen steken.
We gaan op zoek naar onze auto. Het is ons niet geheel duidelijk waar hij precies staat, maar we vinden de auto toch nog redelijk snel. Het is een Hyundai I20, ruim genoeg voor ons en onze bagage. Alles ingeladen en iets over half acht vertrekken we op weg naar Garachico. Er zijn twee opties: linksom of rechtsom. Onze touroperator ‘Eliza was Here’ adviseert om linksom te gaan: bijna twee keer zo lang qua afstand, maar daardoor vermijd je stevige haarspeldbochten in de bergen. Bovendien is het binnen een uur donker, dus als we rechtsom zouden gaan zouden we in de donkerte de berg moeten passeren. Qua tijd scheelt het volgens de touroperator maar 10 minuten. We nemen dus de linkerroute. Het is best druk op de weg. De maximumsnelheid bedraagt 120 km per uur. Onze auto kan dit nauwelijks aan. Dat belooft nog wat in de bergen, Rondom Santa Cruz en Puerto de la Cruz is het erg druk. We staan zowaar bijna een half uur in diverse files. Tot ongeveer 25 km voor onze bestemming rijden we nog op een snelweg. Daarna wordt het een soort provinciale weg, enkel verlicht met kattenogen en met bijna uitsluitend bochten.
Tegen half tien komen we Garachico binnen. We parkeren de auto bij de ingang van het hotel en melden ons. We krijgen kamer 5, een prachtige suite aan de zeezijde, met losse keuken, een woonkamer, een ruime badkamer en een royale slaapkamer. Het appartement heeft plafonds die zeker 4 meter hoog zijn. Het is sfeervol klassiek ingericht en er is geen muur recht. Ook hebben we nog een bijna 10 meter breed balkon aan de voorkant. Niets te klagen dus, of je moet erop staan dat er airconditioning is, want die is er niet. Trouwens geen enkel vorm van ventilatie, behalve ramen en deuren. Het pand is oud en kent een soort binnenplaatsje, waar ook de ontbijtruimte is.
Nadat we de sleutel hebben ontvangen, zijn we naar beneden gegaan en hebben nog wat gegeten bij het eettentje onder ons, de Isla Baja Gastro Bar. Bier voor een euro en torrtilla's voor 3 euro. Voor twee glazen wijn, een liter bier en dit eten reken ik € 12,70 af (!) Waar doe je dit nog?
We gaan op tijd terug naar onze kamer en gaan direct slapen. Een vermoeiende reisdag.

Dag 2

Rond acht uur word ik wakker. Ik heb goed geslapen, maar het was wel warm. Vooral het kunststof kussen broeit.
Ik heb lekker gedoucht. We ontbijten op de binnenplaats, die van een dak is voorzien. Het is een prima continentaal ontbijt in 'Le Pattisier', zoals het restaurantje heet waar we ontbijten. Het grote herenhuis waar ons appartement is gevestigd blijkt een waar bedrijfsverzamelgebouw. Onder ons zijn drie restaurantjes, een kunstwinkeltje en een winkel met producten uit Tenerife. Nadat ik eerst in een supermarkt wat noodzakelijke dranken heb gehaald, gaan we te voet het dorpje in. We lopen wat door de pittoreske straatjes. Veel panden zijn opgeknapt, maar vele ook niet. Het is een rustig dorp, waarbij men het vooral moet hebben van de toeristen. Velen zijn dagjesmensen, die het dorp met haar lavazwembaden bezoeken. We kijken vanuit ons appartement uit op de zwembaden en daar is het ook behoorlijk druk. In het dorp barst het van de toeristenwinkeltjes; Chinese rommel afgewisseld met leuke eigengemaakte spullen van het eiland. Na de wandeltocht gaan we lunchen bij het restaurant 'Cañada de Garachico Espacio Gastronomico'. Dit restaurant onder ons blijkt achteraf door bezoekers van Tripadvisor als het beste restaurant van Garachico te zijn aangeschreven. Het eten was heerlijk en wellicht vanwege de aanprijzing ook wel een beetje duurder dan de buren. Nog altijd is het goedkoper dan waar ook in Nederland.
Na de lunch doen we het 's middags voor de rest rustig aan in ons appartement.
Tegen etenstijd lopen we nog wat verkennend rond in het dorp; op zoek naar een leuke etenstent. Uiteindelijk komen we uit bij een restaurant schuin tegenover ons appartement, 'La Almena de San Miguel'. Het heeft een eenvoudige keuken. We eten er geitenkaas en inktvis (geen ringetjes, maar geheel). Dat is even wennen. Het smaakt goed maar het is veel te veel.
Een habbekrats verder en we staan weer op straat. We nemen nog een afzakkertje onder ons eigen balkon. Daarna verplaatsen we ons naar boven en gaan slapen.

Dag 3

Na een wat rusteloze nacht sta ik rond half negen op. De zon is er niet. Het is bewolkt.
Ik lees de krant vanaf mijn iPad, maak koffie en ga douchen.
Marjanne is inmiddels ook wakker. We ontbijten laat, tegen half elf en gaan weer naar boven om wat te lezen. Het blijft bewolkt, maar af en toe komt er de zon door. De eerste dagtoeristen komen rond kwart over elf en verspreiden zich over het kleine ingeklemde parkje tussen zee en weg. Het parkje is niet veel groter dan onze tuin thuis, maar iedere toerist vindt het de moeite waard het te doorkruisen.
Net na de middag besluiten we een stuk door het dorp te lopen. We zijn op al best veel plaatsen geweest. We besluiten met een toeristentreintje rond te gaan rijden. Het is ook mogelijk om dit met een koetsje te doen. Het ritje met het treintje duurt slechts een kwartier - veel groter is het centrum ook niet. We worden afgezet op het ‘plein van de vrijheid’ waar ook het Franciscanerklooster is gevestigd. Met de treintickets mogen we daar gratis naar binnen, maar als we aankomen is het daar middagpauze. Dat doen we dan wel weer een andere keer.
Het weer blijft bewolkt en de temperatuur is 24 graden. We besluiten weer te gaan lunchen bij 'Cañada de Garachico Espacio Gastronomico'; dat was gisteren goed bevallen. Ook nu bevalt het weer prima.
Daarna trekken we ons terug in ons appartement. Een beetje lezen en rusten. Het is tenslotte vakantie.
Tegen half acht gaan we weer op zoek naar een restaurantje. We gaan nu eens niet aan de kustweg kijken, maar in het dorpje zelf. Al snel komen we uit bij een leuk tentje, vlak bij ons appartement met de naam 'Los Piños'. Er zit geen man binnen, maar het oogt netjes. Misschien zijn we een beetje vroeg of zo. De bedienende mevrouw is erg aardig en we besluiten een tapasmenu te nemen. We kiezen wat gerechten van de kaart en wachten af. Alle gerechtjes smaken opperbest, maar we blijven wel de enige gasten. Dit restaurantje verdient beter, want alles is eigenlijk goed. Na het eten gaan we nog wat drinken op het ‘plein van de vrijheid’ en bij het café onder ons balkon. De dag is dan weer voorbij.

Dag 4

Ik sta om kwart voor 9 op. Helaas heb ik -vanwege de warmte- weer niet al te best geslapen. Ik heb het bovendien in mijn rug. Het is, net als gisteren, bewolkt.
We gaan het rustig aan doen vandaag. Na het ontbijt even lezen in het appartement. Daarna een kleine lunch bij 'Cañada'. Om 15.00 uur willen we nogmaals met het treintje mee voor de 'lange' ronde. Helaas: geen treintje. We lopen naar het vrijheidsplein om dan maar het klooster te bezoeken. Ook hier pech. Het klooster is niet open. Dan maar even wat drinken op het terras. We lopen weer verder. Het dorp is opvallend schoon. Er is geen graffiti, er ligt geen vuil op straat en de honden zijn aangelijnd. Na wat boodschappen zijn we rond vijf uur terug in het appartement. We hebben gereserveerd voor het restaurant 'Mirador' vanavond. Dar is een wat chiquer restaurant dan gemiddeld. Tegen achten gaan we op pad. Het restaurant ligt slechts 200 meter verderop in de straat. We lopen langs onze gehuurde auto en zien dat deze is aangereden. De auto heeft een deuk met krassen in het rechtervoorportier. Natuurlijk heeft niemand een briefje achtergelaten. Het is een smal straatje en de auto staat geparkeerd in een flauwe bocht. Wij vermoeden dat het toeristentreintje de schade heeft toegebracht. Afgelopen ochtend heeft dit treintje met twee wagons zich door dit smalle straatje gewurmd. Met het keren van de bocht vermoeden we dat het achterste wagonnetje waarschijnlijk onze auto heeft geraakt. Morgen maken we wat foto's en maandag zullen we de aanrijding melden bij de politie.
Het is nog rustig bij het restaurant. Blijkbaar zijn we voor Spaanse begrippen vroeg. Marjanne bestelt inktvisringen vooraf en ik gerookte zalm met geitenkaas. Opvallend is dat op de menukaart allerlei allergie-informatie staat. Dat was ons ook al bij andere restaurants opgevallen. Vooraf krijgen we nog een amuse: een ingeblikt portie mini-inktvis met aardappeltjes. Het smaakt prima. Ook het voorgerecht is uitstekend al is het wat fors van formaat. Dat geldt zeker voor het hoofdgerecht: Marjanne bestelt varkenshaas en ik een biefstuk met ganzenlever en aardappelgratin.
Beiden krijgen we zeker een half pond vlees.
Mijn biefstuk is een van de lekkerste die ik ooit op heb, maar de hoeveelheid is echt teveel. We drinken er een lokale rode wijn bij, die ook prima smaakt. Na deze gerechten is er geen plaats meer voor een dessert. Het wordt koffie en daarna nog een zoete wijn ter afsluiting. Het is een wijn gemaakt van bananen: ‘Platé’. Erg lekker. De rekening is duidelijk hoger dan bij de gemiddelde restaurants, maar altijd nog lager, dan bij ons in Nederland gemiddeld. Met een veel te volle maag, nemen we nog een afzakkertje bij het cafeetje onder ons balkon. We gaan slapen met een veel te vol gevoel, waardoor de nacht wat rusteloos verloopt.

Dag 5

Het is vandaag zonnig als ik wakker word om kwart voor negen. Zoals gebruikelijk begin ik de dag met het wegschrijven van dit reisverslag en ondertussen lees ik berichten of de krant. Het is nu zondag, dus heb ik geen krant. Ik speel WordFeud met o.a. mijn zus en gebruik de chatfunctie om even te vragen hoe het allemaal gaat. In Dongen is het miezerig weer, maar wel warm. De WiFi die ik hierbij nodig heb, is hier niet altijd even snel en betrouwbaar, maar meestal lukt het toch wel om verbinding te maken.
We ontbijten net na tienen. Na het ontbijt besluiten we een stukje te gaan rijden. Marjanne heeft het niet zo op de bergen. Om het stadje te verlaten ontkom je er echter niet aan om bergen te trotseren. We starten door naar Buenavista del Norte te rijden, parallel aan de kustlijn. Bij Punta Negra draaien we om en volgen vervolgens de TF 436 richting Santiage del Teide. Deze weg kent zowat uitsluitend haarspeldbochten. We komen door het plaatsje Masca. Het dorp ligt ingeklemd tussen grillige rotsen. Mooi om te zien, maar vermoeiend om te rijden. In Santiago del Teide drinken we wat op een terrasje om vervolgens via de TF 82 weer richting Garachico te rijden. Deze weg is ook erg bochtig, maar breder. Tegen half drie zijn we weer in Garachico. Wat opvalt hier in Tenerife is dat alles zo schoon is. Geen afval in de natuur, geen viezigheid waar dan ook. Als we in ons stadje aankomen kunnen we de auto nergens kwijt en moeten deze net buiten het stadje parkeren. We lunchen bij 'Cañada' en verblijven de rest van de middag in ons appartement.
'S Avonds willen we gaan eten bij 'Los Piños', maar helaas: op zondagavond is dit restaurant gesloten. Dan maar doorlopen naar de haven waar een restaurant is, waar de toeristen massaal neerstrijken. Het is een vreetschuur eigenlijk: ’Las Cucharitas’, waar je de ober met een elektronisch belletje kan roepen. We eten er redelijk simpel en goedkoop. We lopen terug naar inmiddels ons vast sluitpunt van de avond de Isla Baja Gastro Bar, onder ons balkon.

Dag 6

Het is lichtbewolkt als ik rond kwart over acht opsta. Weer een slechte nacht gehad. Het is bloedheet in het appartement, waardoor ik minstens twee uur 's nachts wakker lig en het zweet me uitbreekt. De WiFi heeft het zowat begeven. Met heel veel moeite kom je heel even op het internet. Anno 2016 is dat wel een gemis. Je gebruikt internet inmiddels als informatiebron voor van alles en nog wat en het ontberen ervan is ronduit lastig. Niet alleen de WiFi weigert dienst, ook 4G van mijn provider wil niet aan de slag.
Vandaag ga ik aangifte doen van de aanrijding. Ik lees het autoverhuurcontract, waarin staat dat ik zowel de verhuurder als de politie moet inlichten. Eerst ontbijten. Ik spreek de bedrijfsleider aan op de slechte WiFi, maar de oplossing is volgens hem om te internetten buiten de kamer. Ik stel een e-mail op aan de autoverhuurder en stuur een foto mee van het beschadigde voertuig. Daarna vertrek ik om de auto op te halen, die net buiten het stadje staat geparkeerd. De bedoeling is dat ik eerst aangifte ga doen en de auto dan weer in de buurt van ons appartement ga parkeren. Dat lukt niet. In het gehele stadje kan ik de auto niet kwijt. Van armoe zet ik de auto weer terug, waar ik hem vandaan heb gehaald. Te voet ga ik op zoek naar het politiebureau, dat in de buurt moet zijn van het Franciscaner klooster. Na twee keer vragen kom ik bij een piepklein politiebureautje uit. Geen agent in een politiepak, maar gewoon casual gekleed als ik. Men spreekt er geen woord buitenlands. Met behulp van foto's op mijn iPhone wordt het ze duidelijk waarvoor ik kom. Ik moet een formulier invullen. Het wordt nagekeken en gecontroleerd. Daarna wordt het gekopieerd en gestempeld en ik krijg een kopie mee. Dat was dat.
Terug naar het appartement. We lunchen bij 'Cañada' en gaan later 's middags naar het Franciscaner klooster. Er wonen geen monniken meer. Het oude gebouw kent twee binnenplaatsen. Er is een soort grote landkaart aanwezig, waarop is afgebeeld hoe de vulkaan in 1706 heeft huisgehouden en ervoor gezorgd heeft dat Garachico haar belangrijke internationale havenpositie verloor. De haven van destijds is volgelopen met magma van de vulkaan en daardoor in onbruik geraakt. Verder zijn er in het klooster een aantal gestileerde beelden te zien, een schelpen- en fossielenverzameling. Binnen een half uur staan we weer buiten. We drinken wat op het plein, maar worden verjaagd door vervelende steekvliegen. De rest van de middag verblijven we in ons appartement.
Het is avond en er moet weer gegeten worden. We besluiten om -net als gisteren- het bij 'Los Piños' te proberen. Weer tevergeefs, want ook vanavond is de zaak niet open. Uiteindelijk belanden we bij 'Mirador' waar we afgelopen zaterdag ook uitstekend gegeten hebben. Ook deze keer smaakt het weer fantastisch. Vooraf ‘gecarameliseerde gevogeltelever op een bedje van fijngesneden groente op een dun laagje peperkoek’ en als hoofdgerecht heeft Marjanne St. Jacobsschelpen en scampi's besteld en ik zeebaars. Het ziet er fantastisch uit en het smaakt ook zo. De wijnen van Tenerife zijn ook lekker, dus we eten fantastisch. Na afloop nemen we even nog een afzakkertje bij het cafeetje onder ons balkon.

Dag 7

De dag begint zonnig en ik sta wat vroeger op. We hebben deze nacht het raam opengelaten van de slaapkamer. Het is lawaaiiger maar het is wel aanzienlijk koeler. Het bevalt me prima. Ik heb beter geslapen dan de afgelopen dagen.
Ons appartement heeft ook een TV. Afgezien om te kijken hoe deze werkt zijn we niet gekomen. Er is geen enkele publieke zender op te ontvangen en het programma-aanbod is dramatisch, met als dieptepunt een eigen TV-kanaal voor Real Madrid.
De TV blijft uit.
Vandaag gaan we een autorit maken rond de Teide, de 3718 meter hoge vulkaan die als gigantisch baken Tenerife beheerst. Het is een mooie tocht via prima erg bochtige wegen. Niet zo gek want de wegen voeren ons naar bijna 2400 meter. De natuur is overweldigend, het weer prachtig. Tegen half drie zijn we weer terug en parkeren de auto weer net buiten het stadje. Op dinsdag zijn nogal wat eettentjes gesloten. We komen uit bij een restaurant in onze straat op nummer 11. We eten er prima op een dakterras. Daarna gaan we terug naar ons appartement.
'S Avonds gaan we weer op zoek naar een restaurant. We willen eigenlijk naar 'Casa Caspar', een eind verderop in de straat. Helaas, het restaurant is vanwege vakantie gesloten. We komen uit bij het familierestaurantje 'La Perla'. De kaart is eenvoudig, de ontvangst erg vriendelijk, het eten smaakt goed. Het is alleen veel te veel, zeker voor Marjanne. De aardige eigenaar geeft ons bij afscheid nog een pen en een armbandje; een leuk gebaar. Na het eten gaan we terug naar ons appartement waar we op het balkon nog wat drinken.

Dag 8

Het is bewolkt en het blijkt dat het restaurantje waar we ontbijten 'Le Patissier' dicht is. Dat wil niet zeggen dat we er niet kunnen ontbijten. Het lijkt erop dat ons appartementencomplex maar deels is bezet. Het is er erg rustig.
De dames maken van de gelegenheid gebruik om het gehele trappenhuis onder handen te nemen. Vandaag een typische niets-doen-vakantiedag. Ondanks tekort aan zon is het wel vochtig. Dat lokt ook grote inspanning niet uit. Tot nu toe bestond onze dagelijkse gang uit een ontbijt en twee warme maaltijden in een restaurant. Vandaag besluiten we om zelf een van de maaltijden te maken. Wel iets simpels, want onze keuken is nou niet bepaald culinair bewapend. De inboedel bestaat uit een paar pannetjes, een tweepits elektrische kookplaat, een magnetronoven, wat borden, glazen en wat bestek. Ik zal 's middags een pastamaaltijd bereiden. Eerst gaan we naar de supermarkt om penne te kopen, een ui, een potje met suco en een paprika. Als vlees laat ik een aantal dikke plakken gekookte ham snijden.
Na de middag wordt de maaltijd gemaakt. Het smaakt prima.
Later in de middag ga ik een flesje wijn kopen. Tenerife kent een zeer aardige wijncultuur. Onder ons zit een slijter die naast wijn ook streekproducten verkoopt. In zijn zaakje draait de man jazzmuziek uit de jaren zestig en hij vindt het erg leuk om zaken uit te leggen en te laten proeven. Ik kom naar buiten met de bananenwijn Platé in semidroge vorm en een fles Prontos, een ecologische wijn van het eiland, die we al eerder op hebben bij 'Mirador'.
Tegen de avond verdwijnen de wolken grotendeels en breekt de zon alsnog door. Het wordt ineens een stuk warmer. (Van 23 naar 28 graden) 's Avonds willen we dan eindelijk weer eens bij 'Los Piños' gaan eten en het lukt zowaar. Evenals de vorige keer was het er niet druk, al komen er nu in de loop van de avond toch nog een paar meer gasten. De tapas smaken prima. Onze conclusie achteraf is dat het tot de drie beste restaurants van Garachico behoort. Waar je gemiddeld met twee man totaal bij 'Mirador' 90 euro kwijt ben, ben je bij 'Los Piños' de helft kwijt, terwijl het gemiddelde in Garachico zo rond de 30-35 euro ligt.
We drinken nog wat bij onze benedenburen en gaan nog even op het balkon zitten. We gaan voor onze doen laat slapen.

Dag 9

Het weer ziet er vandaag wat zonniger uit. We gaan vandaag naar Frans en Gaby. Dit zijn vrienden van ons die momenteel ook op het eiland verblijven, maar aan de zuidzijde. Ze hebben een appartement vlak bij de zuidelijke luchthaven in Costa del Silencio. Voordat we vertrekken betrekt het weer een beetje, maar onderweg hebben we geen regen. Het is ongeveer 1,5 uur rijden. Het begin tot Santiago del Teide is een zeer bochtig deel. Vanaf Santiago is het eigenlijk alleen snelweg. Tegen twaalf uur staan we bij Frans en Gaby voor de deur. Ze hebben een ruim appartement in een groot complex met een zwembad, waar -vreemd genoeg- niemand gebruik van maakt. Het weer is niet zo best: bewolkt en winderig. We gaan naar een terrasje aan de kust. De kust kent geen strand. We drinken wat, doen wat boodschappen in een grote supermarkt en gaan eten in een restaurant aan de andere kant van de straat. Het eten is lekker en we praten wat over het eiland. Frans heeft er familie wonen.
Om vier uur vertrekken we weer. Om half zes zijn we weer bij ons appartement. Het weer is inmiddels weer opgeknapt. Het is zonnig en warm.
Door al dat gedraai in de bergen zijn we best een beetje groggy. We eten bij 'Canada', vlak naast ons en we gaan op tijd naar onze kamer.

Dag 10

Vandaag is het net als gisteren zonnig. We ontbijten en gaan daarna even het dorpje in. We klimmen wat hoger op. We lopen vervolgens terug naar de zee, die behoorlijk onstuimig is. Toch is de zwemvlag niet rood, maar geel bij het lava-zwembad. Ook daar lopen we even rond. We zien dat de badmeesters juist bezig zijn mensen terug te sturen. De zee wordt toch te wild. Verder is het een dag van lezen en niets doen. Tussen de middag maak ik wat pasta klaar. Later trakteren we ons in de middag op een stuk taart bij onze benedenburen 'Le Patissier'.
Dit weekend is er een gastronomisch evenement in Garachico. Het is vooral gericht op de Spaanse toeristen en eilandbewoners. Op het plein is een tijdelijk extra restaurant gemaakt. Het is er wel druk, maar niet overvol. Er is ook media-aandacht voor. We eten 's avonds bij ' Los Piños', dat bevalt altijd goed. We gaan nog wat drinken bij het cafeetje onder ons, maar daar is het erg rumoerig. We trekken ons terug op ons eigen balkon en luisteren via internet en blue tooth nog even naar Radio 2. De WiFi blijkt even stabiel te zijn. Daarna gaan we slapen.

Dag 11

Ook nu weer een zonnige zaterdag. We gaan vandaag naar het lava zwembad. Voordat het zover is ontbijten we uiteraard en kleden ons om. Het lava zwembad is tegenover ons, we hoeven alleen de weg over te steken. Marjanne ziet er uiteindelijk toch vanaf het water in te gaan. Ondanks dat de vlag op geel staat is de zee wel erg onrustig. Ik ga er wel even in. Het water is best wel koud en door de golfslag ga je erg op en neer. Al gauw zet ik weer voet op het land. We blijven nog wat kijken. Naast ons is een Belgische meneer een verhaal aan het vertellen over het eiland aan een stel. Hij blijkt hier al jaren te wonen en heeft zich blijkbaar laten inhuren om mensen persoonlijk te begeleiden.
Na de middag besluiten we weer een restaurant te zoeken. Het wordt 'Mirador'. Dat is toch wel het beste restaurant van het stadje. Het is er nu drukker dan 's avonds. Veel gezinnetjes zitten er te eten. Na de maaltijd kopen we nog wat souvenirs en we besluiten op het vrijheidsplein wat te gaan drinken. Hier heerst een enorme bedrijvigheid. Men is bezig om alles in gereedheid te brengen voor de Tapas-avond, wat een onderdeel is van het gastronomisch weekend. We zien allemaal koks met koksbuizen met messensets onder hun arm rondlopen. Er is een foodtruck -een oude Citroen 1600-, er worden tentjes en zwartgerokte hoge tafels weggezet. We besluiten ook om mee te doen en kopen nog gauw bij onze benedenbuurman, de slijter, kaartjes om 7 soorten tapas te kunnen eten 's avonds vanaf 9 uur. Elk Canarisch eiland heeft een gerecht ingebracht dat bij een restaurant van dat betreffende eiland op de kaart staat. Er zijn ook 7 tafels van waaruit deze tapas worden verspreid. Drank koop je door twee glazen aan te schaffen en een bon voor een fles wijn. Verder verloopt de avond vanzelf. Het is er erg sfeervol. Rond elven gaan we terug naar het cafeetje onder ons balkon. Na een afzakkertje gaan we naar boven.

Dag 12

Het is zondag en uiteraard is het weer zonnig, maar de bewolking komt snel op. Het blijft wel droog. Marjanne is 's morgens niet erg lekker, dus we blijven een beetje in de buurt van het appartement. Tussen de middag eten we (laat) bij Cañada, waar het ook nog eens lang duurt voor we te eten krijgen. 's Avonds eten we in het ' restaurante Anturium' dat is gevestigd in het San Roque hotel. We dachten dat 'Mirador' al een goed restaurant was, maar dit is echt nog een klasse beter. Mooie, goed geportioneerde gerechten, waarbij je de vingers bij opeet. Het restaurant ligt aan de binnenplaats en is rondom een zwembad geplaatst. Erg sfeervol, maar ook wel een beetje chique. De prijs is voor Spaanse begrippen hoog, maar de prijs-kwaliteitverhouding daarentegen erg goed. Het cafeetje beneden ons is helemaal vol. We drinken daarom nog wat op ons balkon.

Dag 13

Het einde komt al in zicht en we beraden ons wat we nog gaan doen de komende dagen. Vandaag willen we de vuurtorens gaan bekijken achter Buenavista del Norte, het meest westelijk gelegen plaatsje op het eiland. We rijden eerst naar Los Silos. We gaan het centrum in. Zoals vele dorpen heeft Los Silos een dorpsplein met een kiosk van twee lagen. Het lijkt erop alsof er een dag eerder feest is geweest. Er worden nog wat restanten opgeruimd van iets waar marktkramen bij betrokken waren. We lopen de witte kerk in, waar de vele heiligen ons toekijken. Door naar Buenavista. Daar stappen we ook uit op het dorpsplein. Het plein is iets groter, maar het idee is hetzelfde: een tweeverdieping hoge kiosk, die dienstdoet als centrum van het plein.
We proberen in de buurt te komen van de vuurtorens, maar het blijkt dat de weg is afgesloten. We draaien om en gaan naar Icod, aan de andere kant van Garachico. Daar staat de oudste drakenbloedboom van Europa, zo'n 500 tot 600 jaar oud. Het is een soort uit de kluiten gewassen Yuca. Deze boom trekt veel bekijks en in de directe omgeving erva stikt het van de souvenirwinkeltjes en terrasjes. We bekijken de boom en gaan ergens lunchen. Icod ligt tegen de bergen aan en de straatjes zijn enorm steil. Na de lunch rijden we weer terug naar Garachico, waar we de auto weer net buiten het stadje parkeren.
's-Avonds wordt het lastig om een restaurant te vinden. Los Piños en Cañada zijn dicht en ook veel andere restaurants zijn op maandag gesloten. Uiteindelijk komen we bij een visrestaurant uit aan het plein: ' Aristides'. Het is er druk, wat meestal een goed teken is. Het is ook een heel schoon en net restaurant. We eten er grote scampi's aan een stok. De stok is verticaal opgehangen aan een constructie boven het bord. Het ziet er spectaculair uit. Het smaakt, in combinatie met verse groente erg goed.
Na het eten gaan we nog even naar het café beneden ons. Het is de laatste maal dat we er kunnen zitten. Op dinsdag zijn ze volgens ons namelijk dicht. Daarna gaan we nog even op ons balkon zitten en luisteren nog even naar de Nederlandse radio 2.

Dag 14

Vandaag weer een zonnige dag met wolken. Het is een beetje drukkend. We doen even niets deze laatste volle vakantiedag. We lunchen bij 'Le Patissier', waar we ook ontbijten, lopen nog even langs wat souvenirwinkeltjes en houden ons bezig met lezen en alvast het een en ander inpakken. We eten vanavond weer in het prachtige San Roque hotel in het restaurant 'Anturium' een eindje verderop in de straat.
Het eten is weer fantastisch. Daarna gaan we toch nog even naar het café onder ons. Het blijkt toch open te zijn. Niet al te laat gaan we naar bed.

Dag 15

Het is saai, maar ook op onze vertrekdag is het prachtig weer. Ik ga voor het ontbijt even de auto alvast halen en parkeer deze bij de ingang. Na het ontbijt nemen we afscheid en leveren de sleutels in. We rijden terug zoals we gekomen zijn: via Puerto Cruz en langs Santa Cruz. We zijn net na 12 uur bij het vliegveld. We hebben nog getankt. De benzine is goedkoop. We betalen slechts 89 eurocent voor een liter.
Daarna gaan we op zoek naar de autoverhuurder. Ik meld dat we schade hebben, maar de jongen die het moet beoordelen meldt dat het een oude schade is en geeft onze borg gewoon terug.(?) We zijn veel te vroeg op het vliegveld. We eten wat bij de Burger King en wachten verder.
De reis verloopt verder voorspoedig. Om kwart over 12 arriveren we op Schiphol.
Bij de kofferband zien we onze koffers als eerste langskomen. Daardoor zijn we al voor 1 uur op onze hotelbestemming ' Citizen M'. Daar waan je je nog in het buitenland, want men spreekt er uitsluitend Engels. Het is een comfortabel ' design' zakenhotel, met kleine kamers en grappige details, maar wel stevig aan de prijs. We gaan snel slapen in dit comfortabele hotel.

Dag 16

We staan rond half 9 op. Het is lekker weer (rond de 20 graden met voornamelijk zon) We ontbijten en vertrekken naar het treinstation op Schiphol. Daar nemen we de trein naar Breda, waar we overstappen op lijn 327 naar huis. Net na twaalf uur ’s zijn we thuis.
Een mooie en rustige vakantie.