Berlijn: 7-12 april 2013

Vertrekdag

Zowaar de temperatuur is boven nul uitgekomen en het is stralend weer!
Niet zo verrassend voor 7 april zou je zeggen, maar in 2013 is dit nog maar zelden vertoond. We gaan voor 6 dagen/5 nachten naar Berlijn.
Tegen half twaalf in de ochtend vertrekken we naar Eindhoven Airport. Iets over twaalven arriveren we daar. We parkeren de auto op P5 voor langparkeerders. Het vliegveld Eindhoven is elk jaar een verrassing. Men is er altijd aan het uitbreiden, verbeteren etc. Ook nu weer. De ambities zijn groot hier, ondanks de crisis. En eerlijk is eerlijk, vertrekken vanuit Eindhoven is voor ons Brabos hardstikke prettig.
We vliegen met Transavia, een Boeing 737-700 naar Tegel bij Berlijn in ongeveer 1 uur. Ook in Berlijn is het prettig voorjaarsweer, al liggen er links en rechts nog wat sneeuwresten.
We worden door een taxi opgehaald op het vliegveld. Binnen een klein half uur brengt de taxi ons naar ons hotel. Het hotel heet California, al heeft het niets met de westcoaststaat van de VS van doen. Het is een degelijk Duits hotel waar alles het doet en goed verzorgd is. We krijgen een kamer aan de achterzijde van het hotel op de tweede verdieping. Het hotel ligt aan de Kurfürstendamm ook wel Ku' damm genoemd. Het is een chique brede laan met dure winkels van merkiconen als Prada, Armani, MCM en noem maar op. Een damestas kost er net zoveel als een rondreis door Zuid-Afrika, om maar een indicatie te geven.
We gaan na inchecken direct naar het terras van het hotel en aanschouwen Berlijn op zondagomiddag. Dames in bontjassen en kleine keffers; brullend optrekkede twoseaters van beroemde Duitse merken met net iets te oude kerels achter het stuur en gelukkig een redelijke temperatuur als de zon doorbreekt.
Maar ook aan de kou is gedacht. Op elke stoel licht een fleece dekentje voor als de zon achter de wolken kruipt. We drinken witte wijn tot we rond half zeven naar de kamer gaan. Een uurtje later vertrekken we naar Xantener Eck, een restaurant aan een zijstraat van de Ku'damm. Die ligging scheelt de helft in de prijs. Het eten is prima en de ambiance is dat ook. Voor nog geen vijftig euro eten we onze buik rond, inclusief grote potten bier. En nog lekker ook.
Op tijd zijn we terug in ons hotel en we gaan vroeg naar bed. Het bed is zachter dan thuis, dus even wennen.

8 april 2013

De tweede dag breekt aan en we gaan ontbijten. het weer is redelijk; niet echt heet maar wel met zon en af en toe een wolk. We vertrekken met de city bustour door Berlijn. Niet echt goedkoop, maar je krijgt vlot een indruk van de stad. Bijna 3 uur in de bus langs alle bezienswaardigheden. Niet uitgestapt, om eerst een volledig beeld te krijgen. Conclusie: uitgestrekte stad met veel actie en bezienswaardigheden, maar nog steeds veel bouwputten.
De citytour wordt gedaan met een dubbeldeks bus, waarvan het dak open kan, maar nog dicht was vanwege de lage temperatuur. Iedere deelnemer krijgt een set oortjes en wordt in zijn eigen taal rondgeleid: in totaal 13 talen.
Er zijn dik twintig op- en afstapplaatsen, verdeeld over de stad. In de zomertijd rijdt de bus van 10-6 uur elke tien minuten. In de winter rijdt hij van 10-5 elk kwartier. Het kaartje is twee dagen geldig.
Na de busrit bij een Italiaan in de buurt van de Gedächtniskirche gegeten; verrassend goed en goedkoop. De Gedächtniskirche is uit het zicht verdwenen, vanwege een restauratie. Er lijkt een soort flat omheen gebouwd te sijn, maar dat is nep. Daarna naar de dierentuin gegaan. Een flinke stadsdierentuin, maar ook veel dieren leken niet aanwezig of 'op vakantie'. De dierentuin is prima onderhouden. Veel afvalbakken met opschrift: "Bitte Futtern" net buiten de dierentuin. Maar vaak was het andersom. Vooral voor zwervers bleek dit een aanleiding om juist uit deze vuilnisbakken wat te scoren. Nogal wat zwervers gezien die dus met hun handen in zo'n vuilnisbak reikten en daarna de inhoud overhevelden naar een plastic zak.
Van de dierentuin naar ons hotel is ruim een kwartier lopen. We blijven nog even in de hotellobby om de plannen voor de komende dagen door te nemen. Opvallend is dat ik door in Nederland alles te regelen een hoop korting ben misgelopen. Het verstandigste zou zijn geweest om alleen een "Berlin welcome card" voor de gehele verblijfsduur te nemen, zodat je gratis met het openbaar vervoer vanuit Tegel naar het hotel kon, maar ook 25% korting krijgt op vele activiteiten zoals de 'city tour' en zelfs restaurants.
Vanavond eten we wat chiquer bij de overburen. DRESSLER heet het restaurant. Het eten is er prima. De prijs is wat lager in vergelijking met Nederland, voor dit type restaurant. Voor Duitse begrippen een duur restaurant. We worden vlot geholpen. De Duitsers zijn blijkbaar van mening dat uit eten gaan geen hoofduitgaansactiviteit is, maar een opstap om verder uit te gaan. Voor ons niet. En zo gaan we niet al te laat weer terug naar ons hotel en op tijd naar bed.

De derde dag (alweer)

Vandaag gaan we de 'muur' eens aan een nader onderzoek onderwerpen. Er wordt gesproken dat ook de laatste delen van de muur ook worden opgeruimd. De Berlijners vergeten liefst zo snel mogelijk de tweedeling en zijn overal bezig sporen uit te wissen. Ze willen met kracht aantonen dat de stad weer een geheel is. Maar de muur heeft belangrijke historische waarde en het is daarom niet zo vanzelfspremend dat de stad zich helemaal van de muur zou moeten ontdoen, als tastbare herinnering aan deze afschuwelijke periode. Al zeggen mensen dat Berlijn nu na de "Wende" zowat klaar is met her- en verbouwen; ik betwijfel dit ten zeerste. Je kunt niet rondkijken of je ziet bouwkranen, bouwputten, en bouwvakkers bezig met forse bouwactiviteiten. Er worden zelfs volledige Barokkastelen herbouwd. Hier in Duitsland is niks te merken van een bouwcrisis.
We reizen met de City Circle Tour naar Checkpoint Charlie en stappen hier uit. We bekijken de nepwachtpost en bezoeken het museum over de "Mauer". Heel veel tekst en historisch beeldmateriaal en diverse vluchtvoertuigen zijn hier opgesteld, met als hoogtepunt de speech van Reagan uit 1987, waar hij de Russen probeert te overtuigen de muur te laten vallen. Veel te veel om even te bekijken, maar het geeft wel een indruk van de complexiteit en ernst van de situatie toen. We stappen weer op en stappen uit bij het O2 world stadion. Daar lopen we langs de muur, langs de bedreigde East Gallery van de muur; een aaneenschakeling van graffitti-kunst. Daarna lopen we de stad in langs de Spree richting de dom. Net voor de dom lunchen we in Georgbreau, een bierbrouwer annex restaurant. we eten er smakelijk onze bratwurst en schnitzel en met een perfecte pot eigen gebrouwen bier. Alles bij elkaar voor ver onder de 30 euro. Daarna naar de Spree voor een rondvaart van een uur. Even lekker uitwaaien en bekijken hoe Berlijn nog steeds aan het veranderen is.
Na de rondvaart willen we eigenlijk nog naar de Brandenburger Tor, de Potzdammer Platz en het Bauhaus Archive. Alleen het laatste lukt niet, want op dinsdag is dit dicht en het was bovendien al na vijven. Daarna doorgelopen naar een Frans restaurant Paris-Bar op aanraden van een goede kennis. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het nogal tegenviel. Een leuk Frans aandoend restaurantje waar de nostalgie vanaf druipt. Ze hebben alleen maar Franse klassiekers op het menu. De bereiding valt tegen en ook de bediening is erop gericht je zo snel mogelijk naar buiten te werken, ontdaan van toch wel een behoorlijke smak euri's. Jammer, zeker gezien de eerdere eetervaringen in de stad, die allemaal goed waren. Daarna het laatste stukje nog naar het hotel gestrompeld. We hebben vandaag denk ik dik 14 kilometer gelopen door de stad, dus we zijn bekaf. Nog even in de lobby een wit wijntje drinken en dan naar bed.

De vierde dag

We staan wat vroeger op want we moeten voor elf uur bij de TV- zendtoren zijn. Deze kaartjes hadden we ook in Nederland al besteld. Het is best een eind weg, dus we gaan met de metro. We hebben een "Welcome Berlin Card" en kunnen zo gratis mee. Het openbaar vervoer is gebaseerd op vertrouwen. Je komt niet door draaideurtjes, je hoeft geen pasjes te laten zien en je hoeft niets te laten stempelen. Dat doe je allemaal vooraf. Voordeel is dat het erg vlot doorstroomt. De metro, bussen en treinen zijn goed op elkaar aangesloten, wat ook het reizen simpel maakt. We zitten nog niet in de metro of bij het volgende station komen er jongelui ieder met een muziekinstrument binnen en beginnen direct te jammen. Dat duurt ongeveer twee minuten, ze komen met een leeg koffiebekertje langs voor de opbrengst en gaan weer verder. Na een keer overstappen komen we een klein half uur na nstappen aan op de Alexanderplatz. We stappen uit en staan zowat recht voor de enorme zendmast. We wisselen onze tickets om en stappen de lift in, die met liftboy en al ons in 40 seconden naar 203,78 meter hoog brengt, waar de observatiieruimte en het restaurant is. Vanuit deze hoogte blijkt het nogal heiig weer, dus we kunnen niet al te ver kijken. Na een rondgang hebben we het weer gezien en gaan weer naar beneden. We lopen de wijk in rond de Häckescher Markt. Een kleine, kunstzinnige wijk vol met kleine ateliers, hofjes en winkeltjes. Het is erg verrassend en je voelt de energie. We blijven er tot net na de middag, waarna we in een Amerikaanse diner lunchen. We gaan verder met buslijn 100 naar het "Bauhaus Archive". Het is een lange bustocht met hindernissen door verkeersdrukte en bouwwerkzaamheden. Daar aangekomen bezoeken we het kleine museum. Das Bauhaus was een belangrijke vrijzinnige beweging op gebied van vormgeving. Door deze vrijzinnigheid eigenlijk al direct verboden toen de nationaal-socialisten aan de macht kwamen. De uitstraling naar andere architectuur- en kunststromingen in de rest van de wereld zijn groot geweest, zoals in Nederland "De Stijl". Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het museum niet al te veel voorstelt. Het werd wel erg druk bezocht door studenten 'vormgeving'. Na dit bezoek zijn we te voet verder gegaan naar de Ku'damm, waar we het grote warenhuis KaDeWe even bezoeken. Een enorm, modern warenhuis; een mengsel van proeverijen, cafe en winkelruimte met een enorm assortiment van alles, tot aan topwhisky's aan toe.
Verderop op de Kurfürstendamm bezoeken we het museum "The story of Berlin". Een tentoonstelling over de ontwikkeling van de stad, weergegeven met behulp van allerlei multimediale voorstellingen. Het is erg onderhoudend. Verder krijgen we een rondleiding in de atoomkelder onder dit museum, waar 3600 mensen twee weken kunnen schuilen als de bom zou vallen. De omstandigheden zouden verschrikkelijk zijn, als dit het geval zou zijn. Maar het is wel een ideale ruimte voor grote evenementen of feesten.
Na dit museumbezoek, drinken we nog wat in het cafe bij ons hotel. Daarna gaan we eten bij Brasserie "Le Paris" aan de overkant. Net als gisteren is dit een restaurant met klassieke Franse gerechten, alleen goedkoper en beter dan de Paris-Bar van gisteren. Bovendien is de sfeer er ook gemoedelijker.
Na het eten keren we terug in het cafe van het hotel, waar we nog wat gebruiken, voordat we naar de kamer terug gaan.

De voorlaatste dag

Vandaag gaan we naar Potsdam. Het regent als we het hotel verlaten op weg naar de ondergrondse in de Ulandstrasse op de nabije kruising. Van daaruit gaan we met de U1 naar de halte Kurfürstendamm en stappen over op lijn U9 maar de Zoologischer Garten; ook een halte verder. Hier hebben we de keuze om met de trein naar Potsdam te gaan of met de S7, een soort stadstrein. We kiezen uiteindelijk voor de laatste, omdat we er niet zeker van zijn dat onze Welcome Card geldig is in de gewone trein. Na een klein uur reizen komen we aan in Potsdam. We hadden al besloten om - mede vanwege het matige weer - een stadsrondrit te gaan maken met een sightseeingbus. We komen aan op het station en worden direct al aangesproken door een verkoper van kaartjes voor zo' n rondrit. Aanvankelijk wijzen we de aanbieding af, omdat we nog moeten eten en de bus al over een half uur zou vertrekken. Maar we besluiten om snel een broodje en een kop koffie te pakken, zodat we toch mee kunnen.
We stappen in de bus, die wat later vertrekt omdat er nog een groep van 15 personen moet aansluiten. Het weer wordt er niet beter op en het regent inmiddels behoorlijk. Onze gids is Jota Romanovski, die vlot babbelend en lachend de bezienswaardigheden in het Duits en soms een beetje Engels aan elkaar praat. Potsdam is een zeer rijke plaats; veel groen, enorme parken, grote landhuizen en een aantal indrukwekkende paleizen. Ook de keizer woonde hier tot zijn troonsafstand in 1918. Nog lang is Potsdam onderr Russische invloed geweest; zelfs tot ver na de val van de muur. Pas in 1994 is de stad terug gegeven aan de Duitsers. De reden was omdat de Europese tak van de KGB hier in een ' verboden stad' waren gevestigd.
Ook hier is het één grote bouwput. De Duitsers herbouwen Barokke kastelen alsof het niets kost.
Het weer is inmiddels veranderd en een waterig zonnetje laat zich zien. We bezoeken het Cecilienhof; een in de eerste wereldoorlog gebouwd slot in Engelse Tudorstijl; prachtig aangelegd in een park tussen twee meren. Het was het laatste kunststukje van de keizer. Het paleis was gebouwd voor zijn dochter. Vreemd om een gebouw in typisch Engelse stijl te bouwen, terwijl je met dit land oorlog voert. Beroemd is het gebouw geworden omdat hier het akkoord voor de opdeling van Duitsland is getekend door Truman, Churchill en Stalin; een besluit dat later tot gevolg heeft gehad dat Oost en West Berlijn opgedeeld werden in de Koude Oorlog. Potsdam is een mooie stad, maar vooral vanaf het voorjaar zeker de moeite van het bezoeken waard, omdat de parken dan in volle bloei zijn. Het is ook behoorlijk uitgestrekt. Na de busreis gaan we met de S7 weer terug naar Berlijn. De zon, met op de achtergrond nog wel dreigende wolken, is er nog en we gaan in de buurt van de KaWeDe op een terras wat drinken. Ook eten we aan dit plein in een semi- Italiaans restaurant met een gezellige inrichting en een vriendelijk geprijsde menukaart. het is bovendien ook nog erg lekker.
Met de U-Bahn gaan we weer terug naar het hotel. Na een kort verblijf in de lounge gaan we naar onze kamer voor de laatste nacht in Berlijn.

De laatste (reis-)dag

Vrijdagochtend staan we op en het blijkt regenachtig. Na het ontbijt checken we uit en worden rond 12:15 uur opgehaald door de taxi, die ons naar het vleigveld Tegel brengt. We checken in, nadat Marjanne uitvoerig is gecheckt bij de douane; zelfs de tas moet open en er worden stofmonsters van Marjanne's fototoestel genomen. Tegen drie uur vertrekt het vliegtuig en een uur later zijn we in Eindhoven. Weer een klein uur later zijn we thuis.

Berlijn is een bruisende, moderne, drukke en dynamische stad. Mijn beste herinnering zijn de hofjes bij de Häckeschermarkt, waar kunstenaars en ambachtslieden ateliertjes hebben. Ondanks de dynamiek zijn de Berlijners over het algemeen rustige mensen. Een stad om zeker nog eens terug te komen. Waarschijnlijk is alles dan weer anders.