We vertrekken op Goede Vrijdag net na de middag met de bus naar Breda. Het is bewolkt, maar droog.

In Breda stappen we over op de rechtstreekse trein naar Amsterdam. De trein is redelijk druk bezet, maar er is genoeg zitruimte.

Rond half drie arriveren we op het Centraal Station in  Amsterdam en stappen over op tram 14. Na drie tussenstops arriveren we op het Rembrandtplein. Van daaruit is het vijf minuutjes lopen naar het Eden Hotel, waar we drie nachten zullen overnachten.

Het Eden Hotel ligt aan de Amstel recht tegenover de Stopera; midden in de stad dus. Het is een modern hotel.

We hadden vooraf de overnachtingen al afgerekend, maar moesten voor drie nachten nog wel de toeristenbelasting en het ontbijt afrekenen. Meer dan 200 euro. Het ontbijt is duidelijk een verdienmodel in de hotels. Puur uit gemak hebben we dit geboekt, maar zou je er ’s morgens op uit gaan, dan kun je ook voor een tientje per ontbijt wel terecht. Maar we zijn deze keer gemakzuchtig. Het is een prima hotel. We krijgen zelfs een gratis update. We verblijven op de vijfde etage in een gerieflijke niet al te grote kamer op het oosten. Het bed ligt prima. Het enige rare is dat de TV nogal scheef hangt en niet recht te krijgen is.

Het hotel heeft een soort DIY-marktje en geen minibar.

We doen het rustig aan dit weekend. Vanavond staat een concert van Roger Waters op het programma in de Ziggo Dome. Na een klein uurtje gaan we vroeg eten. We besluiten om te gaan eten bij het restaurant Isola Bella, een Italiaans restaurant in de buurt van het Rembrandtplein. Het restaurant is er al 63 jaar gevestigd en ademt nog steeds een nostalgische Italiaanse sfeer uit. We bestellen eigenlijk alleen een hoofdgerecht en een glas wijn. Binnen notime serveren ze ons een heerlijke Italiaanse schotel. Tijd genoeg om ook nog een dessert te nemen.

We hebben zelfs nog zoveel tijd over dat we nog even terug gaan naar het hotel.

Concert Roger Waters

Rond kwart voor zeven vertrekken we met metro 54 richting de Ziggo Dome. We zijn niet de enigen. Ruim op tijd komen we aan op de bestemming. We gaan naar binnen, leveren onze jassen in bij de garderobe en gaan naar vak 105 op de eerste ring, waar we zitplaatsen hebben. Aanvankelijk lijkt het dat we niet zo’n beste plek hebben. We vermoeden dat het podium aan de andere kant is. Wel zien we dat in het midden apparatuur staat, maar dat is afgeschermd door kruisvormige wanden. Gelukkig blijkt het allemaal anders.

Nieuw voor ons  is ook dat er geen munten meer zijn om de versnaperingen af te rekenen. Er is een pin-only-beleid ingesteld en je kunt nu overal handig pinnen met je pas, smartphone of e-watch. Het is vijf jaar geleden dat we hier voor het laatst waren -ook voor Roger Waters; er is in die tussentijd wel het een en ander veranderd.

Voor mij is het de zesde keer dat ik Roger Waters zie. Een keer nog met Pink Floyd in 1977 in Ahoy en vijf keer ‘solo’. Pinkpop Classic, Arrow Rock Classic, GelreDome en in 2018 ook hier in de Ziggo Dome.

Naast de ‘Pink Floyd’-muziek zijn vooral de filmpjes en graphics bij concerten van Waters weergaloos.

Er is veel te doen over Roger Waters. Hij is altijd kritisch geweest. De vorige keer in 2018 fulmineerde hij richting Trump. Daar zat ik niet zo mee.

Hij wordt nu beticht van anti-semitisme en pro-Rusland beleid. Dat pro Rusland gedoe is niet handig van hem. Met een toespraak over dit standpunt in de Verenigde Naties overspeelde hij zijn hand. Waar hij eigenlijk op uit zou willen komen is geen oorlog, maar met een dergelijk optreden bereikt hij dit totaal niet. En een antisemiet is hij ook niet. Hij is gewoon tegen Israël, en dat kan ik me heel goed voorstellen. Hij rekent in zijn uitingen behoorlijk af met de Verenigde Staten en Israel, maar dit is feitelijk alleen bedoeld om de waanzin van oorlog voeren en mensen onderdrukken aan de kaak te stellen. Het is geen oproep tegen Joden, maar wel tegen geweld van onderdrukkende regimes.  En aangezien dit in de Westerse wereld kan, kan hij dit gerust doen. Het dwepen met Poetin en zo lijkt hij te gebruiken om de zaak ook van twee kanten te bekijken. Inmiddels zijn we in het westen weer helemaal terug in de koude oorlog; onzinnig, erg kostbaar wat vervolgens ten koste gaat aan investeringen die noodzakelijk zijn, het onderdrukken van minderheden, het verheerlijken van militair geweld en een serieuze nucleaire dreiging. En dat in een wereld waar nog steeds honger wordt geleden en de menselijke waarden niet tellen. Daar wil hij aandacht voor vragen. In een conflict gaat het niet over overwinnaars en verliezers, maar enkel over slachtoffers en verliezers. We moeten in gesprek met elkaar en dit niet oplossen met geweld. We hebben echt wel wat anders aan ons hoofd met de stikstof- en klimaatcrisis. Als je geharnast door het leven gaat zie je alleen het verschil tussen goed en kwaad, maar in een geweldsspiraal is er alleen maar kwaad. Tot zover de politieke boodschap die Waters wil uitdrukken. Dat begrijpt echt niet iedereen, en vandaar de controverse tegen hem.

Terug naar de muziek. Had ik me de vorige keer al verbaasd over de opstelling van het podium en de wanden waarop de beelden werden vertoond, deze keer pakt hij het nog mooier aan. Zowel het podium als de projectiewanden staan midden in de zaal in een kruisvorm. Zodoende heeft iedereen een prachtig zicht op het podium. De adembenemende projectietechniek doet de rest.

De muziek gaat via bekende Pink Floyd stukken naar wat stukken uit zijn soloperiode. De man is bijna 80 jaar oud en nog erg goed bij stem. Het geluidsvolume is redelijk en de uitvoeringen zijn erg goed, al heb ik de indruk dat het de vorige keer  toch iets meer sprankelde. Maar ja, bijna 80. Het is zo goed als zeker zijn laatste tournee. Ik zal hem niet meer zien. Aan het einde van het optreden waarin een pauze is ingelast, vertrekt hij met alle muzikanten in de coulissen, waar ze akoestisch het laatste nummer afmaken. Hierbij stelt Waters de band voor en bedankt het publiek.

Tegen 11 uur staan we buiten en lopen naar het Bijlmerstation, waar we de metro nemen naar het Waterlooplein. Het is uiteraard erg druk in de metro. Rond kwart voor 12 arriveren we bij ons hotel en gaan naar onze kamer.

8 april 2023

Ik heb goed geslapen, al ben ik om half 7 letterlijk uit het bed gerold. Gelukkig heb ik niets. Marjanne heeft nogal wat last gehad van het lawaai buiten en de warmte.

Vandaag hebben we niet echt een programma, behalve dat we vanavond uit eten gaan bij het Rijks, een sterrenrestaurant bij het Rijksmuseum.

Het is mooi weer, de zon schijnt, maar het is uit de zon nog wel wat fris. We lopen naar het Waterlooplein, waar een grote rommelmarkt is. Marjanne en ik bekijken zo’n rommelmarkt totaal anders. Ik vraag me af hoe in hemelsnaam de standhouders een boterham kunnen verdienen en verbaas me over de letterlijke troep die te koop wordt aangeboden. Marjanne wil de diepte in en toch in de bakken en kisten gaan kijken of er tussen de troep nog iets zit wat ze leuk vindt of ergens voor kan gebruiken. Ze ergert zich dood aan mijn houding waardoor ze er geen zin meer in heeft. Wellicht dat ze de volgende keer alleen de markt op moet gaan. Ga ik wel ergens op een terrasje zitten.

We zitten niet echt in het winkelgebied, dus we hebben besloten om het huis van Rembrandt te bezoeken. Dat is niet ver weg. Ik heb wel vooraf gereserveerd. Het is een huis met wel 5 verdiepingen, waar Rembrandt woonde en werkte. Een interessante plek; een huis met vele niet al te grote kamers, die geheel in stijl zijn ingericht. Er is een audioguide, waarmee in korte verhaaltjes de historie van Rembrandt en zijn huis wordt toegelicht. Het is er wel druk.

Na afloop gaan we op het Waterlooplein wat drinken en willen ook nog wel wat eten.

Dat is toch lastiger dan je zou denken. Vanuit je terrastafel kun je wel met behulp van een QR code je drankje bestellen, maar geen eten. Bovendien werkte aanvankelijk de QR-code ook niet. Onhandig voor de digibeten onder ons. Er liep nauwelijks bedienend personeel en toen we toch iets wilden eten, moesten we dus naar binnen. Alle in de Coronatijd bedachte oplossingen blijken toch niet altijd klantvriendelijk uit te pakken.

Na het hapje en drankje gaan we naar ons hotel. Het hotel ligt aan de Amstel. Beter hadden we een hotel geboekt in de buurt van het Museumplein, want elke dag hebben we in die buurt iets te doen. Vanavond gaan we eten bij het Rijks, een chique restaurant bij het Rijksmuseum.

Het is er druk. Qua menu ben je grotendeels afhankelijk van het 6 gangenmenu van de chef.

Het eten is smaakvol en ook de wijnen zijn prima. Maar de ambiance is nogal druk en rumoerig en het is behoorlijk aan de prijs. De bediening is wel vlot.

Rond 11 uur gaan we weer terug naar ons hotel.

9 april 2023

Het is vandaag niet zo zonnig als gisteren. Het is bewolkt.  Vandaag bezoeken we het Vincent Van Gogh museum. Na het ontbijt lopen we weer richting het Museumplein. Aangekomen bij het museum is het maar goed dat we vooraf hebben geboekt. Losse verkoop van tickets blijkt voor deze eerste paasdag niet meer mogelijk. Het is dus druk in het museum. Ook hier hebben we een audioguide, die je voortreffelijk leidt door de verschillende verhaallijnen rondom het leven en werken van Vincent Van Gogh. Duidelijk is wel dat hij tijdens zijn korte kunstenaarsbestaan altijd bezig is geweest met zichzelf te ontwikkelen. Dat ging dan wel ten koste van hemzelf als persoon. De relatie met zijn broer Theo is de drijfveer geweest en zijn vermaardheid heeft hij te danken aan de vrouw van zijn broer Theo, die na de dood van de beide broers er van alles aan heeft gedaan om de werken van Vincent wereldwijd bekend te maken. Dat is zeker gelukt.

Na het bezoek aan het museum besluiten we om een rondvaart te gaan maken met de blue boat, die nabij bij de Heineken Bierbrouwerij een opstapplaats. Na een kwartiertje vertrekt de boot, Altijd leuk om vanaf het water Amsterdam te bekijken. Het weer is inmiddels ook wel wat beter. De zon schijnt regelmatig. De voeten krijgen ook weer wat rust, zodat we na de rondvaart de terugtocht naar het hotel zonder problemen kunnen afleggen.

We komen langs talloze terrasjes; de coffeeshops doen nog steeds zeer goede zaken, want van alle terrassen komt ons de weeïge zoete weedlucht tegemoet. Welkom in Amsterdam.

We lopen nog even over een kunst- en kitsch-marktje op het Rembrandtplein en gaan terug naar het hotel. Hier zie ik op TV dat Mathieu van der Poel Parijs-Roubaix op zijn naam zet op overtuigende wijze.

’s Avonds gaan we eten bij ‘de Kok en de maitre’. Dat restaurant is gevestigd in het hotel. Vreemd genoeg is het er niet druk. Het restaurant hanteert een pop-up concept. Een paar maanden hier en een paar maanden daar. Sinds een maand zit hij dus op deze plek, maar over twee maanden vertrekt hij weer.

Het eten is voortreffelijke en ook de conversatie met de maitre verloopt zeer prettig. Voor de helft van het geld wat we gisteren kwijt waren hebben we nu beter en lekkerder gegeten.

Na de maaltijd gaan we terug naar onze kamer.

10 april 2023

Vandaag vertrekken we weer richting huis. We bezoeken nog de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum, voordat we weer naar het zuiden gaan.

We staan op, brengen de koffer en tassen naar de kofferkamer, ontbijten en checken uit. Na een klein half uurtje wandelen komen we op het Museumplein. Het is één van de grootste tentoonstellingen van het Rijksmuseum qua bezoekersaantallen. Het museum is 7 dagen per week open en zelfs ook ’ s avonds. Het is ook zeer bijzonder dat er zoveel Vermeer-schilderijen uit heel de wereld bij elkaar zijn gebracht. Het museum heeft het logistiek prima voor elkaar. Er is een speciale bewegwijzering aangebracht

Vermeer heeft niet zo’n groot oeuvre. En er zijn minstens 6 schilderijen vermist. De grote aanwas voor de tijdelijke tentoonstelling heeft ook wel te maken met een serie populaire TV programma’s waar kunstenaars in competitieverband streden om het gevoel van Vermeer zo dicht mogelijk te benaderen.

Ondanks de drukte hebben we alles goed kunnen zien. Het was de moeite waard.

Na afloop zijn we verder het museum niet ingegaan, maar hebben in de buurt wat koffie op een terrasje gedronken. Daarna te voet weer naar het hotel, waar we de koffer en de tassen ophalen en op naar de metro richting Centraal station.  Vervolgens pakken we de trein naar Den Bosch, stappen over in Tilburg en gaan verder met de bus naar huis.

Een geslaagd weekend!